Στ' αγκάθινό σου το στεφάνι
Καθάριο το αίμα σου
Στο πρόσωπο σου κόκκινα στολίδια
οι πληγές σου
Σιωπή τα χείλη σου
Μπορείς και κουβαλάς όλων τα λάθη
Μπορείς να κουβαλάς τόση αγάπη
Το σταυρό μου σήκωσες
Το σώμα σου το καθάριο πλήγωσες
τα ιμάτια σου μοίρασαν
Γυμνός με κοίταξες
Και όταν δίψασες χολή και ξίδι
τα χείλη σου πικρά στου Άδη το ταξίδι
Τον πόνο σου έπνιξες στην αγάπη
μ ένα σου δάκρυ
Με συγχώρησες κι ας μην άξιζα
Για μένα μίλησες
Για σένα σιωπή το στόμα σου
Κι εγώ στον κλήρο το χιτώνα σου
Στου θανάτου το απάντημα
Κραυγή το στόμα σου
Τετέλεστε
Το προσφυγόπουλο του ουρανού - Παύλος Νιρβάνας
-
Εἰς τὸν προσφυγικὸν καταυλισμὸν τῆς Λαχαναγορᾶς Πειραιῶς ἐνεφανίσθη
μίαν τῶν ἡμερῶν ἕνας ἀνέλπιστος, πληγωμένος πρόσφυξ. Δὲν ἦτο οὔτε
Μικρασιάτης, οὔτε...
Πριν από 3 ημέρες