Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας .

Τρέχουμε πίσω απ τους πολιτικούς που μας υποτιμούν τη νοημοσύνη

Που κάνουν νόμους να παραγράφονται τα αδικά τους

Μόλις αλλάξει η βουλή

Που κλέβουν το ψωμί μας και

Που μας πεθαίνουν κάθε μέρα

Και εμείς τρέχουμε πάλι κοντά τους έχοντας ελπίδα

Πως μπορούν να μας σώσουν

Τελικά από ότι κατάλαβα με τους πολιτικούς έχουμε κοινά

Βαθιά στην καρδιά μας όλοι θέλουμε να ήμασταν

αυτοί

να κλέβουμε να περνάμε καλά και να μην μας πειράζει κανένας

τους βλέπουμε σαν σταρ

ζηλεύουμε τη ζωή τους

Κι όλα αυτά τα κάνουμε χωρίς να ντρεπόμαστε .

Την ντροπή και το ότι είμαστε στον εικοστό αιώνα

τη θυμόμαστε μόνο όταν μας ζητηθεί να μιλήσουμε ,

να ασχοληθούμε με το θεό

εκεί θυμόμαστε ότι υπάρχουν ιερείς αμαρτωλοί!

κλέφτες ,πόρνοι

εκεί ανοίγουν τα μάτια μας και γινόμαστε ηθικοί

άγιοι με φωτοστέφανο ..

εκεί δεν θέλουμε να προσπαθήσουμε

ούτε κάν να κοιτάξουμε


τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας


κι ας μην το βλέπουμε

1 σχόλια:

suncitizen είπε...

Ναι όπως λέω στην ανάρτησή μου, ό,τι δίνεις - παίρνεις και ό,τι ψάχνεις - βρίσκεις!