Μαύρο το άτι
μαύρος καβαλάρης
ψηλά η ρομφαία
δεν θα με πάρεις
ο κύριός μου θα σταθεί
στα σκαλιά
σαν άνεμος θα φυσήξει
θα ανεμίσει η μαύρη
μπέρτα σου
και τ άλογό σου θα σκιαχτεί
θα τρέξει κοντά στον Κύριό του
και σύ θα φύγεις
για πάντα θα χαθείς
γιατί ο κύριός μου είναι δυνατός
ο κύριός μου είναι θεός
κι εγώ θα πέσω καταγής
το μάτι μου δε θα σηκώσω
να μην καεί απ τη ντροπή
ου χρόνια τώρα τον σταύρωσα
αμέτρητες φορές
που νερό δεν του ‘δωσα
τροφή ,ιμάτια γυμνό τον άφησα
έλεος δεν έκανα θύμωσα, οργίστηκα
απίστησα, αμφέβαλα
για την αγάπη του την τόση
θα κλάψω πικρά σφόδρα
θα λυπηθώ θα ζητήσω συχώρεση
μήπως καθαρισθώ και το χέρι
του απλώσει
τη ζωή μου χαρίσει
Κύριέ μου θεέ μου
Φως αλήθειας ο λόγος
Έλα ντύσε με άσπρα
Και στη δόξα σου δώς μου
Δούλου θέση να ζήσω
Πρόσφατα βγήκα αλώβητος
απο ατύχημα που μόνο
ο θεός μπορεί να σε βγάλει