Βαριά υπνηλία

Κάθομαι και σκέφτομαι καμιά φορά την ζωντάνια που είχαμε παλιά
Πώς αντιμετωπίζαμε τη ζωή με αισιοδοξία
Τώρα δεν περιμένουμε δεν ελπίζουμε δεν θέλουμε δεν πιστεύουμε δεν
Πάμε εκδρομές δεν μαγειρεύουμε δεν μιλάμε κι όταν μιλάμε
Δεν είμαστε ειλικρινείς υποκρινόμαστε φοβούμενοι την αντίδραση του διπλανού μας
Τα δένδρα δεν μιλάνε και δεν διαφωνούνε μεταξύ τους όχι οι άνθρωποι.
Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μας έχει κυριεύσει υπνηλία
Πνευματική και σωματική
Τι άλλαξε ?
Ο τρόπος ζωής μας έγινε αγώνας δρόμου για να αποκτήσουμε πολλά αγαθά
Η τηλεόραση μας βομβαρδίζει κάθε μέρα μπούρδες και ψέματα
Κι όμως ακόμη την έχουμε στις προτεραιότητές μας
Δεν μας ξεφεύγει τίποτα
Στη δουλειά εκμετάλλευση στο έπακρον
Η χαρά μας τα ψώνια μια βόλτα ακόμη και στο σούπερ μάρκετ για μια τριακοσάρα ψώνια μπορεί να αντικαταστήσει ακόμη και αυτόν τον έρωτα

Πάλι λέω αυτά τα είχαμε και παλιά κατά κάποιο τρόπο αλα η ζωή ήταν αλλιώς
Ψάχνοντας παλιά και τώρα βρήκα πώς σήμερα μας λείπει αγάπη
Μας λείπει σεβασμός μας λείπει ηθική μας λείπει θεός
Μήπως να δοκιμάζαμε να γίνουμε πάλι παιδιά
Να παίζουμε μεταξύ μας να μοιραζόμαστε τα αγαθά μας
Να εμπιστευόμαστε τη φύση
Να περπατάμε
Να ελπίζουμε στο αύριο και να αγωνιζόμαστε για το δίκιο μας
να αλλάξουμε νοοτροπία και οι απλοί πολίτες και οι έχοντες τα αξιώματα δεν είναι ντροπή